Gudstenestereform og vernestrategi

Abstract

Det har vore ulike syn opp gjennom kyrkjas historie på kva som utgjer eit ideelt gudstenesterom. Den liturgiske rørsla som grodde fram for over 100 år sida, har hatt retning mot forenkling og demokratisering. Spørsmålet om korleis kulturminnevern kan sameinast med reform er no aktualisert ved gudstjenestereforma som er på trappene i Den norske kyrkja. Rapporten konkluderer med at Gudstenestereforma som er på trappene er i tråd med den generelle utviklinga etter Det andre vatikankonsilet. Reformtekstane inneheld få pålegg om endringar, men sterke føringar med konsekvensar for kulturminnevernet. Særleg er plasseringa av altaret utsett. Det er også konkludert med at det både internasjonalt og i Noreg er til dels sterke motreaksjonar mot tendensane i reformarbeida som Gudstenestereforma er ei del av. Vidare er kyrkja sitt ansvar for kulturminnevernet påpeikt, og at kyrkja har ei eigainteresse i eit slikt vern.